Τη δεκαετία του 50 για πολλούς λόγους οι άνθρωποι ήταν αγχωμένοι. Υπερβολικά αγχωμένοι αφού για πρώτη φορά καταγράφονται μαζικές επισκέψεις σε γιατρούς με προβλήματα ύπνου, κρίσεις πανικού, δυσκολία στην αναπνοή και άλλα πολλά συμπτώματα που όλα είχαν κοινό παρανομαστή το στρες.

Ο κόσμος έβγαινε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η φτώχεια και η ανεργία κυριαρχούσαν, το άγχος ενός πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ ήταν στη κορυφή και για ένα περίεργο λόγο, οι Αμερικανοί πίστευαν πως θα έπεφταν θύματα μιας πυρηνικής επίθεσης από τη Σοβιετική Ένωση. Όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα είχε κάνει τους Αμερικανούς να χάσουν τον ύπνο τους.

Τότε ήταν που κυκλοφόρησε ένα υπνωτικό που υποσχόταν θαύματα. Το Contergan προερχόταν από μια εταιρεία φαρμάκων στη Δυτική Γερμανία και υποσχόταν να εξαφανίσει το άγχος μας.

Και πράγματι είχε ευεργετικές επιδράσεις πάνω στο στρες ενώ βοηθούσε και στον ύπνο. Το πρόβλημα ήταν ότι οι παρενέργειες του δεν είχαν ελεγχθεί και χορηγήθηκε μαζικά, ακόμα και σε εγκύους.

Στις εγκύους δόθηκε γιατί καταπολεμούσε τις ναυτίες και οι γυναίκες ένιωθαν ταυτόχρονα και ένα αίσθημα ευφορίας.

Όμως στις αρχές του 1960 άρχισαν να αυξάνονται περίεργα οι γεννήσεις παραμορφωμένων παιδιών. Στην αρχή έριξαν τις ευθύνες στη ραδιενέργεια, όμως ο πραγματικό λόγος ήταν το συγκεκριμένο φάρμακο.

Το φάρμακο προκαλούσε το φαινόμενο της Dysmelia, όπου τα παιδιά γενιούνται με παραμορφώσεις στα άκρα, ενώ ένα 10% των παιδιών πέθαιναν λίγο μετά τη γέννα.

Σε μια δίκη που κράτησε 273 μέρες η εταιρεία έπεσε στα μαλακά γιατί το φάρμακο είχε την έγκριση του ΠΟΥ, οπότε η ευθύνη ήταν δκή του.

Το μοναδικό που κλήθηκε να κάνει η εταιρεία ήταν να καταβάλλει το ποσό των 100 εκατ. μάρκων στις οικογένειες των παιδιών. Ποσό μηδαμινό, αφού οι ανάγκες των παιδιών ήταν πολύ μεγαλύτερες.