Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δώρα Αυγέρη, σε άρθρο της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αναφέρει μεταξύ άλλων πως «ο προοδευτικός κόσμος να ξαναγνωρίσει την Αριστερά χωρίς κομματικούς μπράβους και ιδεολογικό face control».
«Σε κρίσιμους τομείς κυβερνητικής ευθύνης και στον κρισιμότατο τομέα της Υγείας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη –και τα συμφέροντα που την έχουν για βιτρίνα– ακολουθεί πιστά τις ιστορικά, οικονομικά και πολιτικά αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές ενός νεκραναστημένου θατσερισμού. Το διαπράττει, βεβαίως, προσδίδοντας στο ιστορικά αυθάδες και αλαζονικό εγχείρημά της τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εγχώριου κοτζαμπασισμού. Δηλαδή, Θάτσερ με τα τσαρούχια! Το πολιτικό κιτς δεν έλειψε ποτέ από τις οργανωμένες επιθέσεις των ντόπιων ολιγαρχών προς όσους ανέκαθεν θεωρούσαν κατώτερους και υπηρέτες τους.
Στην Ελλάδα δεν είναι κάτι νέο να έρχεται μια δεξιά κυβέρνηση και να στερεί από τους πολλούς τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, την εργασιακή ασφάλεια, τις ευεργετικές πρόνοιες του κοινωνικού κράτους, την απρόσκοπτη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο, τον ελεύθερο χρόνο και πλήθος άλλων χαρακτηριστικών μιας ευημερούσας κοινωνίας.
Και κάθε φορά που το έκανε αυτό η Δεξιά, η Δημοκρατία κινδύνευε να βρεθεί στο απόσπασμα. Αν υπάρχει κάτι νέο σήμερα, αυτό είναι ότι μια δεξιά κυβέρνηση έρχεται να στερήσει από τους πολλούς και να λεηλατήσει τον δημόσιο πλούτο, επικαλούμενη τη δημόσια υγεία και το κοινό καλό!
Μετέτρεψε την πανδημία σε υγειονομική κρίση και την ίδια στιγμή σε ευκαιρία για την ίδια και τους δικούς της. Κι αυτή σύντομα απέκτησε χαρακτηριστικά πολιτικής κρίσης, καθώς αμφισβητήθηκαν στοιχειώδη δημοκρατικά και συνταγματικά δικαιώματα.
Σε όλο τον κόσμο οι άρχουσες τάξεις δεν έκρυψαν την πρόθεσή τους να μετατρέψουν και αυτήν την κρίση σε ευκαιρία για περισσότερα κέρδη κι αποδόσεις εις βάρος του κόσμου της εργασίας, στον οποίο φόρτωσαν τα μεγαλύτερα υγειονομικά βάρη.
Στην Ελλάδα, η αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική συνθήκη απέκτησε τη σφραγίδα και υπογραφή με την οποία έχει διαχρονικά ταυτιστεί στη συνείδηση των πολλών: Μητσοτάκης!
Κάπου εδώ, όμως, πρέπει να τελειώνουν τα παραμύθια, με τα οποία η Δεξιά προσπαθεί να πει την ιστορία των κρίσεων που διαχρονικά προκαλεί, όπως τη συμφέρει, δηλαδή φορτώνοντας τις ευθύνες πάντα στους άλλους.
Είναι κρίσιμο για μία χώρα σαν την Ελλάδα να ξαναγίνει χώρα δημοκρατικών αρχών και ανθρωπιστικών αξιών. Και να πάψει να είναι απλώς χώρος που μια χούφτα ντήλερ συμφερόντων, κατά φαντασίαν άριστοι και εφιαλτικά αδίστακτοι, έχουν καταπατήσει και περιφράξει. Κάπου πρέπει να ξαναμπούν τα σωστά όρια του δημοκρατικού κόσμου απέναντι στην αντιδημοκρατική αυθαιρεσία. Το προοδευτικό μέτωπο στον 21ο αιώνα είναι ένα ξεκάθαρα και χωρίς συμβιβασμούς αντιδεξιό μέτωπο. Γιατί, κάθε φορά που επιβάλλεται ως προοδευτικός ένας πολιτικός νεοφιλελεύθερης κοπής και ακροδεξιού γυαλίσματος, η πολιτική μετατρέπεται σε γκρίζα ζώνη της δημοκρατίας.
Ο Προοδευτικός κόσμος δεν μπορεί να ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Και ταυτόχρονα πρέπει να ξαναγνωρίσει την Αριστερά. Αυτό δεν γίνεται με κομματικούς μπράβους και ιδεολογικό face-control. Οι πολίτες δεν είναι περαστικοί που ρίχνουν ένα βλέμμα από περιέργεια. Το βλέμμα τους έχει απορίες. Συναπαντούμε, τους συναντούμε στους δρόμους. Τους πείθουμε για το δίκαιο των θέσεών μας και για την επιτυχία μιας συλλογικής, ριζοσπαστικής πορείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει πρώτα να οργανώσει ένα πλειοψηφικό πολιτικό μέτωπο απέναντι στη Δεξιά κι όχι να ανοίγει κοινωνικά μέτωπα εναντίον του. Κι αυτό το πολιτικό μέτωπο να το φέρει και να το κρατήσει αριστερά, προκειμένου οι πολίτες να βρουν απαντήσεις στα προβλήματά τους κι όχι προβλήματα στις απαντήσεις τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και οι άνθρωποί του οφείλουν να σκεφτούν την επόμενη μέρα μιας νίκης γεμάτης από μεγάλες ευθύνες και νέες ελπίδες. Κι αυτή η μέρα δεν αργεί!»