To πράσινο Ακρωτήριο (επισήμως Δημοκρατία του Κάμπο Βέρντε, καθώς από τον Οκτώβριο του 2013 η χώρα ανακοίνωσε στον Ο.Η.Ε. πως το επίσημο όνομά της δεν θα μεταφράζεται) είναι μια νησιωτική χώρα της Δυτικής Αφρικής, 563χλμ δυτικά της Σενεγάλης, που αποτελείται από δέκα ηφαιστειογενή νησιά, σε ένα κομμάτι του ωκεανού, όπου γεννιούνται πολλοί από τους τυφώνες που σαρώνουν την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Τα ανεμοδαρμένα και άνυδρα νησιά έχουν μια αλλόκοτη γεωλογική ομορφιά, μια αρχιτεκτονική, που περισσότερο θυμίζει Κούβα παρά Αφρική, και μια μουσική κουλτούρα που έχει κατακτήσει όλο τον κόσμο. Ένα αρχιπέλαγος που τραγουδά και χορεύει ασταμάτητα στους ρυθμούς της δικής του μουσικής.
Ένας παλιός κρεολέζικος μύθος λέει πως όταν ο Θεός τέλειωσε το έργο του κι έτριψε με ικανοποίηση τα χέρια του, χώματα και υπολείμματα από τη δημιουργία που είχαν μείνει ανάμεσα στα δάχτυλά του, έπεσαν στη θάλασσα και σχημάτισαν τα νησιά.
Η μοναδικότητα του τοπίου με τα βουνά, τις χαράδρες, τις κατάφυτες κοιλάδες, τα απόκρημνα βράχια και τα φιόρδ, τα σκόρπια ροζ, μπλε, κίτρινα σπίτια, τα άσπρα ξωκλήσια, τα καλντερίμια με τις μικρές πέτρες από βασάλτη, η απεραντοσύνη της θάλασσας, οι χρυσές αμμουδιές, τα γαλαζοπράσινα νερά, ο λαμπερός ήλιος και οι φιλόξενοι κάτοικοι που τραγουδούν τα μόρνας και χορεύουν τα κολαντέιρας διασκεδάζοντας έτσι την τύχη τους, που τους έριξε σε μια χούφτα νησιά στη μέση του ωκεανού, δημιουργούν στους επισκέπτες απίστευτα συναισθήματα.
Ωστόσο πέρα από ένας προορισμός με όμορφες παραλίες και μια περιοχή που γεννά σφοδρούς ανεμοστρόβιλους, τα νησιά είναι διάσημα κυρίως για τη μουσική τους. Επηρεασμένο από 500 χρόνια πορτογαλικής αποικιοκρατίας, από το πέρασμα των πλοίων που έρχονταν από τη Βραζιλία, και πολύ κοντά στους πλούσιους πολιτισμούς της Δυτικής Αφρικής, το αρχιπέλαγος έχει αναπτύξει μια μουσική κληρονομιά που σμίγει τρεις πολιτισμούς. Το Πράσινο Ακρωτήριο έχει τους περισσότερου καλλιτέχνες με δισκογραφία από κάθε άλλο έθνος, ανάμεσά του η ξυπόλητη ντίβα Σεζάρια Έβορα (1941-2011) και ο Ιλντο Λόμπο (1953-2004). Τα νησιά έχουν τουλάχιστον πέντε μοναδικά μουσικά είδη, ανάμεσά τους τη μόρνα, λαικά τραγούδια, που τραγουδιούνται στην τοπική γαλλική διάλεκτο κρεόλ με κλαρινέτο, ακορντεόν, βιολί, πιάνο και κιθάρα.
©Stelios Matsagos
Παρά τον κοινό πολιτισμό και την κοινή τους ιστορία, κάθε νησί έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Το Σάο Βισέντε είναι το πολιτιστικό κέντρο του αρχιπελάγους, νησί καλλιτεχνών, συγγραφέων, μουσικών που ζουν σε σπίτια βαμμένα σε παστέλ χρώματα. Το Μπόα Βίστα είναι το πιο κοντινό στη Σαχάρα, με αμμόλοφους και ερημικές ακτές-εκεί στη διάρκεια του 18ου αιώνα, γεννήθηκα η μόρνα.
Όλα τα νησιά έχουν μουσικά κλαμπ, όπου οι ντόπιοι και οι τουρίστες μπορούν να ακούσουν τις μουσικές, ενώ διοργανώνονται μουσικά φεστιβάλ με τραγούδια του νησιού. Ανάμεσα στα μεγαλύτερα φεστιβάλ είναι το Φεστιβάλ Musica de Baia das Gatas που γίνεται σε μια ολόκληρη σχεδόν παραλία στο Σάο Βισέντε στη διάρκεια της αυγουστιάτικης πανσελήνου.
Αν μείνετε μια εβδομάδα ακόμη, θα προλάβετε και το φεστιβάλ Praia de Santa Cruz στο νησί Μπόα Βίστα. Άλλες μουσικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν το φεστιβάλ Santa Maria στο Iσλα ντε Σαλ τον Σεπτέμβριο και το φεστιβάλ Praia’s Gamboa τον Μάιο.
Πότε να πάτε
Το κλίμα του Πράσινου Ακρωτηρίου, σχεδόν πάντα ζεστό και ξηρό, γίνεται πιο ήπιο από τους ανέμους και το ρεύμα Γκινέα. Υπάρχει μια σύντομη περίοδος βροχών (tempo das chuvas), τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, η οποία όμως δεν είναι αρκετή για να επηρεάσει ένα αρχιπέλαγος με 350 περίπου ηλιόλουστες μέρες τον χρόνο.
Το έδαφος δυσκολεύει πολύ την αγροτική παραγωγή. Σε ορισμένα μόνο σημεία των νησιών καλλιεργούνται μπανάνες και ζαχαροκάλαμα. Η τοπική διατροφή βασίζεται σε ψάρια, καλαμπόκι και ρύζι. Θα βρούμε όμως και ντομάτες, λάχανο, κρεμμύδια και πατάτες και φυσικά μπανάνες και παπάγια που υπάρχουν όλο το χρόνο.
The post Δημοκρατία του Κάμπο Βέρντε: Ο τόπος που ξεκινούν τυφώνες και γεννιέται μουσική appeared first on InStyle.