«Η αλήθεια είναι η πρώτη απώλεια ενός πολέμου» γράφει ο αρχισυντάκτης της ισραηλινής εφημερίδας, Haaretz, Aluf Benn εξαπολύοντας δριμύτατη επίθεση στην κυβέρνηση Νετανιάχου.

Το άρθρο γνώμης κυκλοφόρησε στον Guardian μετά και την απόφαση Νετανιάχου να κλείσει με ψήφισμα την εφημερίδα. Μία εφημερίδα που ασκούσε έντονη κριτική και κυρίως έδειχνε και την άλλη όψη του πολέμου Αυτή που ο Νετανιάχου δεν ήθελε να ξέρει το κοινό.

Ο Benn έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο που αφηγείται όλη την λογοκρισία μιας διχαστικής προσωπικότητας, του Ισραηλινού πρωθυπουργού και της χειραγώγησης των Μέσων.

«Το παλιό αυτό κλισέ», γράφει, «όπως και κάθε άλλη παροιμία, έχει έναν κόκκο αλήθειας. Το ρεπορτάζ στο πεδίο της μάχης είναι πάντα μία πρόκληση: σε εμποδίζει η περιορισμένη πρόσβαση, ο θανάσιμος κίνδυνος, η σκόπιμη ‘ομίχλη’ και οι αξιωματούχοι που υπεκφεύγουν από το να είναι ειλικρινείς. Και γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο όταν οι δημοσιογράφοι αποτελούν μέρος μιας μαχόμενης κοινωνίας, ειδικά εάν ο αγώνας απολαμβάνει ευρείας λαϊκής υποστήριξης ως δίκαιος πόλεμος» συνεχίζει στο κείμενό του ο αρχισυντάκτης της Haaretz.

Γράφει ο Aluf Benn: «Στις 7 Οκτωβρίου του 2023, το Ισραήλ δέχθηκε επίθεση από τη Χαμάς, που εισέβαλε από τη Γάζα και σκότωσε, λεηλάτησε, βίασε και απήγαγε πολίτες και στρατιώτες. Την επόμενη μέρα η Χεζμπολάχ μπήκε στο παιχνίδι από τον Λίβανο. Το Ισραήλ απάντησε με εκδίκηση, ερήμωση πληθυσμού και καταστροφή πόλεων και χωριών στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας πολλούς πολίτες μαζί με στρατιωτικούς της Χαμάς και ηγέτες. Τον Σεπτέμβριο του 2024, οι Ισραηλινές Δυνάμεις ξεκίνησαν αντεπίθεση στo βόρειο μέτωπο, προκαλώντας ένα πλήγμα στη μεγάλη αντίπαλό της Χεζμπολάχ, που την ακρωτηρίασε, ισοπεδώνοντας τα σιιτικά χωριά που χρησίμευαν ως βάσεις πρώτης γραμμής της.

Κυριευμένοι από την επίθεση του εχθρού και τις βαρβαρότητες της Χαμάς, οι ισραηλινοί Εβραίοι ενώθηκαν σε μία στήριξη για αυτό που φαινόταν πως ήταν μία υπαρξιακή μάχη κατά των σκληρών, ανελέητων εχθρών. Αυτή η στάση επικρατεί και κατά τον 14ο μήνα του πολέμου, παρά τον αυξανόμενο αριθμό απωλειών των IDF και τη συνεχιζόμενη αποτυχία επίτευξης «ολικής νίκης» που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου. Η στάση του κοινού έχει υποδείξει τα όρια στην κάλυψη των ειδήσεων στα κύρια ισραηλινά Μέσα: κανένα έλεος στην αντίθετη πλευρά. Τα περισσότερα Μέσα δεν μεταδίδουν τους σκοτωμούς, την καταστροφή και τον ανθρώπινο πόσο στη Γάζα και τον Λίβανο.

Εντεταλμένοι δημοσιογράφοι μέσα στις μονάδες των IDF

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αναφέρονται στις διεθνείς επικρίσεις των πράξεων του Ισραήλ, χαρακτηρίζοντας το ως αντισιμιτικό και υποκριτικό. Βλέπουν τα όσα συμβαίνουν σε Γάζα και Λίβανο μόνο μέσα από το πρίσμα εντεταλμένων δημοσιογράφων, εντός των μονάδων εισβολής των IDF. Η ενσάρκωση της κάλυψης ειδήσεων εν καιρώ πολέμου είναι ο Danny Kushmaro, παρουσιαστής ειδήσεων στο Channel 12, το μεγαλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο του Ισραήλ

Εντάχθηκε σε μια μονάδα πεζικού στον Λίβανο τον περασμένο μήνα, ένας Kushmaro με κράνος ανατίναξε ένα σπίτι σε ένα κατεχόμενο σιιτικό χωριό ενώ καυχιόταν: «Μην τα βάζετε με τους Εβραίους». Όταν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τον Νετανιάχου και τον πρώην υπουργό Άμυνας Γιόαβ Γκάλαντ, ο Kushmaro αντέδρασε φορτισμένα στην τηλεόραση, περικυκλωμένος από φωτογραφίες των νεκρών και των απαχθέντων παιδιών της 7ης Οκτωβρίου. Είπε ότι τα εντάλματα ήταν «εναντίον όλων μας, των στρατιωτών μας. Αυτού του λαού, αυτής της χώρας». Ο Kushmaro, και οι συνάδελφοί του στον αέρα, δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να εξηγήσουν την πραγματική βάση πίσω από τις κατηγορίες του ΔΠΔ για εσκεμμένο λιμό ως μέθοδο πολέμου και άλλων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, που φέρεται να είχαν διαταχθεί από τους ηγέτες του Ισραήλ.

Το Ισραήλ έχει μία στρατιωτική λογοκρισία, και κάθε είδηση που αφορά σε εθνική ασφάλεια και μυστικές υπηρεσίες πρέπει να λάβουν άδεια. Η λογοκρισία είναι ανοησία, αλλά σε καιρό πολέμου, ο περιορισμός και το φιλτράρισμα ωχριούν σε σύγκριση με την αυτολογοκρισία του κοινού. Οι Ισραηλινοί απλά δεν θέλουν να μάθουν» γράφει ο αρχισυντάκτης της Haaretz.

Ο πόνος των Παλαιστινίων δεν άρεσε στον Νετανιάχου

«Σχεδόν μόνη της πάντα, η Haaretz μετέδιδε για δεκαετίες τον πόνο των Παλαιστινίων υπό την ισραηλινή κατοχή και αυτού που οι IDF θεωρούν ως «παράπλευρες απώλειες» της μάχης κατά της τρομοκρατίας. Η εφημερίδα κατηγορήθηκε ότι επέκρινε την ηθική των πράξεων των IDF. Οι αναγνώστες ακύρωσαν τις συνδρομές τους και οι πολιτικοί έκαναν αγώνα εναντίον μας. Αλλά δεν ταρακουνηθήκαμε. Όταν βλέπεις εγκλήματα πολέμου, πρέπει να μιλάς, καθώς ο πόλεμος γιγαντώνεται, παρά να περιμένεις να κάνεις τη διαφορά ώσπου να είναι πολύ αργά. Ο πόλεμος της 7ης Οκτωβρίου δεν είναι διαφορετικός: ξανά μόνοι μας μεταδίδουμε από την άλλη πλευρά της σύγκρουσης, παρά τις δυσκολίες στην πρόσβαση σε πηγές στη Γάζα και τον Λίβανο, ενώ παράλληλα ενσωματώνουμε και τις απόψεις των δημοσιογράφων μας μέσα στους κόλπους των IDF, όπως όλα τα υπόλοιπα Μέσα.

Στον Νετανιάχου δεν άρεσε ποτέ η κριτική στάση μας απέναντι στον ίδιο και την πολιτική της κατοχής και προσάρτησης, χαρακτηρίζοντας την Haaretz και τους New York Times «τους μεγαλύτερους εχθρούς του Ισραήλ» το 2012, παρόλο που αργότερα το αρνήθηκε. Έχοντας χτίσει την καριέρα του πάνω στη χειραγώγηση των Μέσων, ο Νετανιάχου δεν μπορεί να αντέξει την ανεξαρτησία, τις φωνές κριτικής.

Τις προηγούμενες δεκαετίες η κατάχρηση εξουσίας του για τη διαστρέβλωση των Μέσων αποκαλύφθηκαν από τη Haaretz το 2015, οδηγώντας τον Νετανιάχου σε μία δικαστική μάχη για εμπλοκή του σε σκάνδαλο διαφθοράς. Αλλά ακόμα και μετά την παραπομπή του σε δίκη, άλλαξε μόνο την τακτική, όχι τη στρατηγική του, δανείζοντας ιδέες από τον Ούγγρο φίλο του Βίκτορ Όρμπαν: να επιτεθείς στα mainstream Μέσα ως εχθρικά, να βάζεις τους δισεκατομμυριούχους φίλους σου να κάνουν κανάλια που σε στηρίζουν, να χτίσεις μία «μηχανή δηλητηρίασης» για να ενώσεις τη βάση του μέσω των social media. Με τον χρόνο, τα Μέσα αυτά θα αλλάξουν στάση, θα προσθέσουν τα λόγια του ηγέτη σε πάνελ στο primetime, υπό τον φόβο της απώλειας των τηλεθεατών από το Channel 14, το γεμάτο “στεροειδή” Fox του Ισραήλ.

Αμφιλεγόμενη φιγούρα ο Νετανιάχου

Ο Νετανιάχου είναι μία αμφιλεγόμενη φιγούρα, και το κοινό των Ισραηλινών Εβραίων, αν και ενωμένοι υπό το πρίσμα του πολέμου, είναι βαθιά διχασμένο ανάμεσα σε αυτούς υπέρ και κατά του Μπίμπι (Νετανιάχου). Αλλά ο Νετανιάχου χρησιμοποιεί τις εξωτερικές μάχες για να δικαιολογήσει τη φίμωση των εγχώριων επικριτών του. Λίγο μετά την 7η Οκτωβρίου, ο υπουργός επικοινωνιών Shlomo Karhi, υπέβαλε ένα σχέδιο ψηφίσματος του υπουργικού συμβουλίου για μποϊκοτάρισμα οποιασδήποτε κυβερνητικής διαφήμισης ή συνδρομής στη Haaretz, επικαλούμενη την «αντι-ισραηλινή προπαγάνδα» της εφημερίδας. Αρχικά μπλοκαρίστηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Karhi ξεκίνησε εκ νέου το σχέδιό του να υπονομεύσει τη Haaretz, χρησιμοποιώντας το πρόσχημα των αμφιλεγόμενων δηλώσεων του εκδότη μας Amos Schocken.

Την περασμένη Κυριακή, το ψήφισμα για το μποϊκοτάζ της Haaretz, υπό τη χορηγία του Νετανιάχου πια, πέρασε ομόφωνα από το υπουργικό συμβούλιο.
Και για να το σιγουρέψουν, ο Karhi δρομολόγησε επίσης ένα νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα του Ισραήλ, ο οποίος έχει λειτουργήσει ως αγκάθι στο «μάτι της κυβέρνησης», σε αντίθεση με τη σειρά των φερέφωνων μέσων ενημέρωσης.

«Είμαστε εκλεγμένοι από το κοινό και μπορούμε να επιβάλουμε αλλαγή καθεστώτος αν θέλουμε», είπε για το βαθύτερο κίνητρο του «αφεντικού» του. Το μποϊκοτάζ της Haaretz στερείται νομικής βάσης, αλλά τον Νετανιάχου δεν τον απασχολεί καθόλου: αν απορριφθεί, θα μπορούσε να εξαπολύσει μία κίνηση τυραννίας ενάντια στο «νόμιμο βαθύ κράτος» και την υπονόμευση της διακυβέρνησής του. Και πόνταρε σωστά στους ηγέτες της αντιπολίτευσης, οι οποίοι εμμένοντας στον εθνικιστικό-μιλιταριστικό ζήλο, απέφυγαν να σταθούν δίπλα στην εφημερίδα.

Αλλά θα επικρατήσουμε απέναντι στην πρόσφατη επίθεση του Νετανιάχου, όπως ακριβώς επικρατήσαμε έναντι της οργής των προκατόχων του. Η Haaretz θα σταθεί στην αποστολή της να μεταδίδει τις ειδήσεις με κριτική ματιά στον πόλεμο και και τις τρομερές συνέπειές του σε όλες τις πλευρές. Η αλήθεια είναι μερικές φορές σκληρή για να την προστατεύσεις, αλλά δεν θα πρέπει ποτέ να είναι η απώλεια του πολέμου» καταλήγει ο Benn.