Οι άνθρωποι έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξαφάνιση των μαλλιαρών μαμούθ, διαπίστωσε μια διεθνής ομάδα ερευνητών μετά από μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Ecology Letters. Η μελέτη που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη (10/2), από ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας στην Αυστραλία και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία, χαρτογράφησαν την πορεία 20.000 ετών προς την εξαφάνιση του μαλλιαρού μαμούθ.
Η εξαφάνιση των μαλλιαρών μαμούθ έχει αναφερθεί ότι επιταχύνθηκε από τον άνθρωπο έως και πριν από 4.000 χρόνια σε ορισμένες περιοχές της Ευρασίας. Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Damien Fordham του Περιβαλλοντικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, είπε ότι η ανθρώπινη επίδραση στα μαλλιαρά μαμούθ δεν είχε μετρηθεί πριν.
«Η έρευνά μας δείχνει ότι οι άνθρωποι υπήρξαν ένας κρίσιμος και χρόνιος παράγοντας στη μείωση του πληθυσμού των μαλλιαρών μαμούθ, διαδραματίζοντας βασικό ρόλο στον χρόνο και τον τόπο της εξαφάνισής τους», είπε ο Fordham.
Με βάση μοντέλα υπολογιστών, απολιθώματα και αρχαία υπολείμματα DNA, οι επιστήμονες εντόπισαν τους μηχανισμούς και τις απειλές που ήταν αναπόσπαστο μέρος της αρχής της παρακμής και της επακόλουθης εξαφάνισης του μαλλιαρού μαμούθ.
«Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι εκμεταλλεύονταν τα μαλλιαρά μαμούθ για το κρέας, δέρμα, κόκαλα και ελεφαντόδοντο. Ωστόσο, μέχρι στιγμής ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί ο ακριβής ρόλος που έπαιξε η υπερθέρμανση του πλανήτη και το κυνήγι στην εξαφάνισή τους», είπε ο Fordham.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι τα μαλλιαρά μαμούθ, στενός συγγενής των σύγχρονων ασιατικών ελεφάντων, επιβίωσαν στην Αρκτική χιλιάδες χρόνια περισσότερο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, ειδικά σε περιοχές όπου ζούσαν λιγότεροι άνθρωποι .
«Τα ευρήματά μας για τη μακροχρόνια παρουσία στην Ευρασία (του μαλλιαρού μαμούθ) επιβεβαιώνουν πρόσφατα ανεξάρτητα δημοσιευμένα στοιχεία που βασίζονται στο περιβαλλοντικό DNA, τα οποία δείχνουν ότι αυτά τα γιγάντια ζώα ζούσαν στη Σιβηρία πριν από 5.000 χρόνια», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής Jeremey Austin του Αυστραλιανού Κέντρου για το Αρχαίο DNA στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας.
Ο αναπληρωτής καθηγητής David Nogues-Bravo του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, συν-συγγραφέας της μελέτης, είπε ότι η ανάλυση «ενισχύει και επιλύει καλύτερα την υπόθεση του ανθρώπινου αντίκτυπου ως παράγοντα μείωσης του πληθυσμού και της κατάρρευσης της παρουσίας μεγαπανίδας στην Ευρασία στα τέλη της Πλειστόκαινης περιόδου».
«Απορρίπτει επίσης μια ευρέως διαδεδομένη θεωρία ότι μόνο η κλιματική αλλαγή έχει αποδεκατίσει πληθυσμούς μαμούθ και ότι ο ρόλος των ανθρώπων περιορίστηκε στους κυνηγούς που έδωσαν τη χαριστική βολή», πρόσθεσε ο David Nogues-Bravo. Οι εξαφανίσεις ειδών είναι συνήθως αποτέλεσμα σύνθετων αλληλεπιδράσεων μεταξύ πολλών απειλητικών διαδικασιών.
Επιμέλεια: Μιχαέλα Λαμπρινίδου
www.ertnews.gr