«Αν ο Ντοστογιέφσκι ήταν σκηνοθέτης που έλεγε την ιστορία του, θα έμοιαζε πολύ με αυτή τη μεγάλη απόδειξη ότι οι άνδρες δεν είναι αδέρφια. Το Fires on the Plain είναι μια εμμονική, αδυσώπητη κραυγή πάθους και αηδίας. Το θέμα είναι ένας σύγχρονος άνθρωπος ως κανίβαλος, και μετά από λίγα λεπτά στο Fires on the Plain, αυτό το αντικείμενο δεν φαίνεται καθόλου παράξενο ή άβολο: φαίνεται, μάλλον, να είναι βασικό. Όταν η βία μεταφέρεται στα άκρα του σύγχρονου πολέμου, ο κανιβαλισμός μπορεί να φαίνεται ότι είναι η απόλυτη αλήθεια. Τι μπορεί να πει κανείς για ένα έργο τόσο έντονα αισθητό και τόσο έντονα αποτυπωμένο, που μετατρέπει την οργή σε ομορφιά;» – Pauline Kael. Αυτή είναι μία από τις δεκάδες κριτικές που γράφτηκαν για το αντιπολεμικό έπος του Κον Ιτσικάουα που πρωτοκυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1959 κι έκτοτε παραμένει δραματικά επίκαιρο μέχρι και σήμερα, υπενθυμίζοντας τη φρικτή πραγματικότητα του πολέμου. Το Fires on the Plain – δεν είναι υπερβολή – είναι […]