Η γενετική μελέτη πιθανών ασθενειών είναι το κλειδί για την επιλογή αστροναυτών και διαστημικών τουριστών, οι οποίοι πρέπει να είναι σωματικά δραστήριοι και με άψογο ιατρικό ιστορικό όχι μόνο για τους κινδύνους του ταξιδιού, αλλά και για μελλοντικές ασθένειες όπως η οστεοπόρωση ή οι αγγειακές παθήσεις, που αυξάνονται από τη μικροβαρύτητα.

«Το ταξίδι στο διάστημα περιλαμβάνει την έκθεση του ανθρώπινου σώματος και του νου σε ένα περιβάλλον που είναι αρχικά εχθρικό με διαφορετικά συστατικά όπως η μικροβαρύτητα, η βαρύτητα 0, η ακτινοβολία, η απομόνωση, ο περιορισμός ή ο περιορισμός των πόρων», που επηρεάζουν σε φυσιολογικό επίπεδο που οι ταξιδιώτες πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, εξηγεί στην EFE ο αθλητής Γκιγιέρμο Ρόχο.

«Η μικροβαρύτητα και η ακτινοβολία ασκούν αλλαγές στην ανθρώπινη φυσιολογία, πράγμα που σημαίνει ότι το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται στο διάστημα αλλά δεν προσαρμόζεται στη βαρύτητα της Γης», και αυτό συνεπάγεται απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης και σοβαρή απώλεια οστικής μάζας.

Ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα είναι η οστεοπόρωση. «Για μια μετεμμηνοπαυσιακή γυναίκα, η σοβαρή οστεοπόρωση στη Γη εκτιμάται ότι είναι απώλεια οστικής μάζας περίπου 2 έως 2,5 τοις εκατό ετησίως», ενώ ένας αστροναύτης χάνει μεταξύ 1,2 και 2 τοις εκατό το μήνα, ειδικά στις αρθρώσεις που υποστηρίζουν το βάρος του σώματος, διευκρινίζει.

Ο καρδιακός μυς, που μειώνει την απόδοσή του αλλά και τα μάτια, λόγω παγίδευσης του οπτικού νεύρου, επηρεάζονται τους, οπότε με την πάροδο του χρόνου αυξάνεται ο κίνδυνος να πάθουμε καρδιακές παθολογίες ή να υποφέρουμε από πρώιμο καταρράκτη ή πονοκεφάλους.

Εξ ου και η σημασία να μην έχουν ιστορικό σε πολλά από αυτά, γιατί το ταξίδι θα αύξανε τον κίνδυνο να εμφανιστούν αργότερα.

Βασικά, τους ταξιδιώτης του διαστήματος πρέπει να είναι υγιής και να μην έχει γενετική προδιάθεση να αναπτύξει ορισμένες παθολογίες, επισημαίνει, και για να γίνει αυτό, δεν μελετάται μόνο το τρέχον ιατρικό του ιστορικό και «τι περιλαμβάνεται στο DNA του», αλλά και οι γονείς του και οι παππούδες του. «Δεν είναι καπρίτσιο, υπάρχει εξήγηση», τονίζει.

Πρόκειται για την «πρόβλεψη των ασθενειών που μπορεί να έχουν» και την εξάλειψη, στο μέτρο του δυνατού, τόσο αυτών που προέρχονται από γενετική κληρονομικότητα όσο και εκείνων που σχετίζονται με την καθιστική ζωή.

Για παράδειγμα, «η καλή καρδιαγγειακή υγεία καθιστά πολύ πιο εύκολο να μην έχουμε καρδιακές αρρυθμίες κατά τη διάρκεια μιας διαστημικής πτήσης, καρδιακής προσβολής ή τα αιμοφόρα αγγεία να είναι σε επαρκή κατάσταση για να αντέχουν σημαντικές δυνάμεις G».

«Αυτό πρέπει να έχει ως στάνταρ τους αστροναύτης», λέει ο Rojo, ο οποίος προσθέτει ότι «το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να πετύχει είναι η ισορροπία όλων των συστατικών τους φυσικής κατάστασης».

«Πρέπει να έχετε αξιοπρεπή επίπεδα ευελιξίας, κινητικού ελέγχου, συντονισμού, κινητικότητας, δύναμης και καρδιαγγειακής λειτουργίας, κάτι που σχετίζεται με λιγότερο κίνδυνο ασθένειας και την ανάπτυξη οξέων παθολογιών ή τραυματισμών.

Από την άλλη πλευρά, η απορρόφηση των τροφίμων και των φαρμάκων δεν είναι η ίδια τους στη Γη, ούτε η φυσική συσκευή είναι τόσο αποτελεσματική, και είναι κάτι που πρέπει τους να ληφθεί υπόψη.

Το να πηγαίνεις τουρίστες στη Σελήνη ή την Αφροδίτη, αν και φαίνεται όλο και πιο βιώσιμο, δεν είναι εύκολο για τους περισσότερους θνητούς, τονίζει ο Ρόχο, που ξέρει για τι πράγμα μιλάει.

Η ευθύνη των εταιρειών που συμμετέχουν σε αυτόν τον νέο διαστημικό αγώνα να κάνουν τα πράγματα καλά και να λαμβάνουν αυτά τα ζητήματα υπόψη κατά την επιλογή διαστημικών τουριστών ή την έγκριση πτήσεων είναι απαραίτητη.

Ερευνητής, υψηλού επιπέδου αθλητής και παραολυμπιακός πρωταθλητής ως οδηγός,  ο Γκιγιέρμο Ρόχο εργάζεται ως γυμναστής για την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και έχει εκπαιδεύσει, μεταξύ άλλων, ορισμένα από τα μέλη του Ευρωπαϊκού Σώματος Αστροναυτών που ταξιδεύουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή με Πρόγραμμα Artemis , όπως ο Ιταλός Luca Parmitano ή ο Γάλλος Thomas Pesquet.

Τώρα έχει στραμμένο το βλέμμα του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού 2024, όπου ελπίζει να ανέβει ξανά στο βάθρο με τον συμπαίκτη του Gerard Descarrega, και στο διάστημα, στο οποίο ονειρεύεται να μπορέσει να ταξιδέψει νωρίτερα ή αργότερα.

Επιπλέον, ολοκληρώνει διδακτορικό στην ανάπτυξη συσκευών εκπαίδευσης για το διάστημα και μόλις κυκλοφόρησε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το Maxforce, μια συσκευή που επιτρέπει ακριβώς αυτό: προπόνηση δύναμης σε συνθήκες μικροβαρύτητας.

 Ο στόχος αυτής της συσκευής, για την οποία είναι ιδιαίτερα περήφανος, είναι να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα αυτών των προπονήσεων στο διάστημα, αφού ο χρόνος προπόνησης δύναμης θα μειωνόταν στα 15 ή 20 λεπτά την ημέρα.

Αυτή η συσκευή, που αναπτύχθηκε για το διάστημα, θα έχει επίσης εφαρμογή σε νοσοκομεία και οι ασθενείς που χρειάζονται μεγάλες περιόδους νοσηλείας ή ανάπαυσης στο κρεβάτι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτήν.

Επί του παρόντος, ένας αστροναύτης κάνει κατά μέσο όρο δυόμιση έως δυόμισι ώρες σωματικής άσκησης επτά ημέρες την εβδομάδα, σε ένα πρόγραμμα που συνδυάζει καρδιαγγειακή και ενδυνάμωση.

Πηγή: EFE

Μετάφραση: Αθανάσιος Ρούντος

www.ertnews.gr