«Δεν αναζητώ ούτε δικαίωση ούτε τη ρεβάνς», ξεκαθάρισε ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, για την απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ.

«Πιστεύω ότι λείπει από τη χώρα ο προοδευτικός χώρος, αισθάνθηκα την ευθύνη μου απέναντι στην παράταξη και την πίστη ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς», τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός.

Τι θα συνέβαινε αν ήταν υποψήφια η Γεννηματά

Ξακαθάρισε, παράλληλα, πως δεν είχε προγραμματίσει – ούτε σκεφτόταν – να θέσει υποψηφιότητα, αλλά και πως αν ήταν υποψήφια η Φώφη Γεννηματά δεν θα έθετε υποψηφιότητα.

Όπως εξήγησε, ωστόσο, η απόσυρση της τέως προέδρου του ΚΙΝΑΛ αρχικά κι εν συνεχεία η απώλειά της δημιούργησαν ένα κενό:

«Διαπίστωσα την αγωνία του προοδευτικού κόσμου», καθώς και το ότι «αυτή η παράταξη μπορεί να ξαναγίνει μεγάλη».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προοδευτικό κόμμα»

Ο πρώην πρωθυπουργός υπογράμμισε, άλλωστε, ότι τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης τα έλεγαν τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου όσο και ο Κώστας Σημίτης, ξεκαθαρίζοντας πως αυτό δεν σημαίνει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Άσκησε, παρ΄΄αλληλα, έντονη κριτική στην αξιωματική αντιπολίτευση, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκε ως κυβέρνηση κι ως αντιπολίτευση. Ήταν και παραμένει συντηρητικό κόμμα. Στη κυβέρνηση χρησιμοποίησε το κράτος και παρενέβη εκεί που δεν έπρεπε. Τί προτείνει σήμερα;

Εξέφρασε, μάλιστα, την πεποίθηση ότι τον προοδευτικό χώρο μπορεί να τον εκφράσει μόνο το Κίνημα Αλλαγής, ενώ εμφανίστηκε ααρνητικός στο ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ και το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη:

Δεν θέλω να γίνουμε το δεκανίκι κανενός. Δεν πιστεύω στο μοίρασμα της εξουσίας. Πιστεύω στην αλλαγή των δομών της εξουσίας. Υπάρχει η δυνατότητα κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ το έκανε το 89 για να χτυπήσει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα συντηρητικότατο κομμάτι, τους ΑΝΕΛ, του κ. Καμμένου. Κι εν τέλει υπάρχουν ξανά οι εκλογές τι οποίες δεν αποκλείω.

Ο Γιώργος Παπανδρέου επέκρινε, τέλος, την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση πως επιδιώκουν την πόλωση κι όχι τη συναίνεση την οποία επεδίωξε το 2009-2012, φέρνοντας για παράδειγμα την αντιμετώπιση της πανδημίας, η οποία προσφέρεται για συνεννοήσεις και κοινή στάση κι όχι για αντιπαράθεση.