Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δύο σύνολα δεδομένων για να έχουν μια αίσθηση του κατά πόσο και πώς αλλάζει η φωτεινότητα της Γης. Κατά τη διάρκεια ολόκληρου του διαστήματος των δύο δεκαετιών, διαπιστώθηκε ότι η ποσότητα φωτός που αντανακλάται στη Γη μειώθηκε περίπου 0,5% -ή περίπου μισό Watt ανά τετραγωνικό μέτρο. 

Το μεγαλύτερο μέρος της αλλαγής έρχεται τα τελευταία τρία χρόνια του συνόλου δεδομένων γήινης λάμψης, τα οποία οι ερευνητές ανέλυσαν έως το 2017. Τα δεδομένα του CERES συνεχίζονται μέχρι το 2019 και δείχνουν ακόμη πιο έντονη πτώση στο τέλος του.

Και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η φωτεινότητα του ήλιου – η οποία πέρασε από δύο περιόδους μέγιστης δραστηριότητας και μία ήσυχη περίοδο κατά τη διάρκεια της μελέτης – δεν συνδέθηκε ουσιαστικά με τη βουτιά στην αντανάκλαση.

Έτσι, μια αλλαγή στην ποσότητα φωτός που ανακλά η Γη πρέπει να προέρχεται από μια αλλαγή στην ίδια τη Γη, σκέφτηκαν οι επιστήμονες.

Συγκεκριμένα, τα δεδομένα του CERES σημείωσαν απώλεια φωτεινών σύννεφων χαμηλού υψομέτρου πάνω από τον ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό, στα δυτικά παράλια της Αμερικής, όπου οι επιστήμονες καταγράφουν επίσης έντονες αυξήσεις της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του ωκεανού.

Και επειδή το φως που δεν αντανακλάται στο διάστημα είναι παγιδευμένο στο σύστημα της Γης, η αλλαγή στη φωτεινότητα έχει επίσης επιπτώσεις στο μέλλον του κλίματος, αυξάνοντας δυνητικά τον ρυθμό της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τον άνθρωπο.

Η έρευνα περιγράφεται σε έγγραφο που δημοσιεύτηκε στις 29 Αυγούστου στο περιοδικό Geophysical Research Letters.