Με μια μεγάλη συναυλία η ΚΕ του ΚΚΕ τίμησε τον Μάνο Χατζηδάκι, στην κατάμεστη Αίθουσα των Συνεδρίων της το βράδυ του Σαββάτου (14/12).

Η συναυλία είχε τίτλο «Ο Μάνος Χατζιδάκις και τα χρόνια της θύελλας (1940 – 1950)», και εντάσσεται στο πλαίσιο του Επιστημονικού Συνεδρίου της ΚΕ του κόμματος με θέμα «”Η λογοτεχνία στα χρόνια της θύελλας 1940-1950″ – Για τη συνάντηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ» το οποίο θα πραγματοποιηθεί το διήμερο 21-22 Δεκέμβρη, στον Περισσό. Στην εισαγωγή της συναυλίας παρουσιάστηκαν και κάποια στοιχεία για τα τραγούδια που θα ακούγονταν στη συνέχεια, αλλά και γενικότερα για τη δημιουργία του συνθέτη εκείνη την περίοδο. Οι συντελεστές της παράστασης ευχαρίστησαν τον Γιώργο Θεοφανόπουλο, γιο του Μάνου Χατζηδάκι ο οποίος έδωσε την άδεια να παρουσιαστεί το έργο του πατέρα του.

Όπως ειπώθηκε στην έναρξη της συναυλίας: «Τον βρίσκουμε στο Παλλάς, στο Παγκράτι, να παίζει πιάνο διευθύνοντας τη χορωδία της ΕΠΟΝ στο Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο του, με τις φωνές των χορωδών να διακόπτονται από τους ήχους των πολυβόλων. Τον συναντάμε πάλι στην υποχώρηση του ΕΛΑΣ από την Αθήνα να ανεβαίνει τον Ελικώνα με προορισμό την Λαμία. Ένα παιδί που το λέγαν Μάνο και δεν έλεγε καλά το ρο κάθε βράδυ στις μουσικές βραδιές μετά τη εξουθένωση της ημέρας έβαζε στο στόμα του ένα χαρτονάκι και το σφύριγμά του ακουγόταν σαν βιολί. Μια μέρα έβαλε τις φωνές. Είχε ξεχάσει το ορατόριό του στην Αθήνα κι όλη η ομάδα συμφώνησε να γυρίσει πίσω για να το πάρει μαζί του πριν να γίνει προσάναμα για το τζάκι. Όταν επέστρεψε κανονικά πια στην Αθήνα συνεργάστηκε με το περιοδικό της ΕΠΟΝ, “Νέα Γενιά” γράφοντας ιστοριούλες, ποιηματάκια, και σπαζοκεφαλιές για τα “Αετόπουλα” που τα υπέγραφε ως Πέτρος Γρανίτης. Το καλοκαίρι του ’44 έκανε και την πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτης με τη μουσική για το θεατρικό έργο του Αλ. Σολωμού «Ο τελευταίος ασπροκόρακας», σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.

Την ίδια εποχή ιδρύθηκε και ο θίασος των Ενωμένων Καλλιτεχνών με εαμικούς ηθοποιούς: τον σπουδαίο Αιμίλιο Βεάκη και νεότερους ορισμένοι από τους οποίους έκαναν τα πρώτα τους βήματα, όπως η Ασπασία Παπαθανασίου, η Αλέκα Παϊζη, ο Τίτος Βανδής. Μαζί τους συνεργάζεται και ο Μ. Χατζιδάκις. Έγραψε μουσική για το “Θάψτε τους νεκρούς” του Ιρβιν Σόου και για “Το καλοκαίρι θα θερίσουμε” του Αλέξη Δαμιανού σε σκηνοθεσία Γιώργου Σεβαστίκογλου. Στο έργο αυτό ακούγεται για πρώτη φορά το τραγούδι που θα ανοίξει τη σημερινή συναυλία μας “Τα παιδιά κάτου στον κάμπο”, σε μουσική και στίχους του συνθέτη, αρκετά διαφορετικούς από τους γνωστούς μας στη μετέπειτα διασκευή του τραγουδιού.Η εκτέλεση του τραγουδιού γινόταν από μια μικρή χορωδία ΕΠΟΝιτών που διηύθυνε ο, επίσης εικοσάχρονος, Μίκης Θεοδωράκης. Στις κουίντες του Θεάτρου Βρετάνια έγινε η πρώτη τους συνύπαρξη και αναπτύχθηκε η φιλία τους που κράτησε όλα τα μετέπειτα χρόνια. Παρότι μετά το 1946 ο Μάνος Χατζιδάκις αποστασιοποιήθηκε από το ΕΑΜ, εξακολούθησε σε όλη του τη ζωή να αντιμετωπίζει με συμπάθεια και να στηρίζει τους ανθρώπους που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο. Στα χρόνια της Κατοχής ο Μάνος Χατζιδάκις ήρθε σε επαφή με τους ποιητές της γενιάς του: τον Γκάτσο, τον Ελύτη, τον Σαχτούρη, τον Σικελιανό, τον Εγγονόπουλο. Ειδικά τον Γκάτσο τον θεωρούσε τον πιο σημαντικό άνθρωπο που γνώρισε στη ζωή του, μετά τη μητέρα του».

Στη συναυλία παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος μετά τη συναυλία συναντήθηκε με τους συντελεστές της παράστασης και τους συνεχάρη θερμά. Παρευρέθηκε ακόμα η Αγαθή Δημητρούκα, σύντροφος του ποιητή Νίκου Γκάτσου.