Ο πατέρας της εκτελέστηκε από στρατιώτες του ισλαμικού κινήματος το 2000· ήταν μόλις 11 ετών. Η σπαρακτική, τούτη, ανάμνηση δε θα εκλείψει ποτέ από τον νου της.
Αναζητώντας τον δρόμο για την ελευθερία, η νεαρή Νάντια μαζί με την μητέρα και τις τέσσερις αδελφές της ταξίδεψαν –με πλαστά διαβατήρια– στη Δανία μέσω του Πακιστάν· όπου, διέμειναν σε προσφυγικό καταυλισμό. Σε σημερινή της συνέντευξη, ανέφερε πως «τα γεγονότα που εκτυλίσσονται τώρα στο Αφγανιστάν, είναι θλιβερά· διότι, ένιωθα ότι αυτό το κεφάλαιο είχε ολοκληρωθεί, πως ανήκε στην ιστορία & δεν επρόκειτο να επαναληφθεί».
Η αγάπη της για το ποδόσφαιρο ανακαλύφθηκε τη στιγμή της μεγάλης αλλαγής· περιβάλλοντος, παραστάσεων, συνηθειών. «Οι μνήμες μου χωρίζονται σε δύο μέρη. Πριν από τον πόλεμο, θυμάμαι τα όμορφα πράγματα της χώρας & της ζωής μας· είχα τους γονείς μου. Ύστερα, έρχεται στο μυαλό μου ο πόλεμος & η δολοφονία του πατέρα μου· άσχημες αναμνήσεις, γεμάτες χάος & φρίκη. Στο τέλος, οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολες για να λειτουργήσουμε & να αισθανθούμε ασφαλείς ως οικογένεια».
Αγωνιζόμενη σε κορυφαίους συλλόγους του κόσμου, το 2009 επιλέχθηκε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Δανίας για την τελική φάση του EURO της Φιλανδίας· χάρη στην προσπάθεια της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του σκανδιναβικού κράτους, η οποία αντιμετώπισε με επιτυχία τις αυστηρές πρακτικές της FIFA αναφορικά με τα κριτήρια συμμετοχής στις διεθνείς διοργανώσεις. Έχει πετύχει 38 τέρματα σε 98 εμφανίσεις με το εθνόσημο, ενώ την περυσινή αγωνιστική περίοδο συνέβαλε τα μέγιστα ως μέλος της Παρί Σεν Ζερμέν, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Γαλλίας.
Αποτελώντας πρότυπο για χιλιάδες κορίτσια ανά τον κόσμο και κυρίως για εκείνα της πατρίδας της, μοχθεί με κάθε τρόπο να τα απαλλάξει από το τραγικό αδιέξοδο & τον συνεχή κίνδυνο· «ξέρω πως οι γυναίκες δεν πρόκειται να έχουν την ευκαιρία να παίξουν ποδόσφαιρο· δε γνωρίζω αν θα είναι ικανές να πάνε στο σχολείο & στις δουλειές τους. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι πρέπει να διατηρήσουν ζωντανές τις ελπίδες τους παρά τη σκοτεινή κατάσταση».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λίγες μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας, οι Ταλιμπάν υποσχέθηκαν μέσω επίσημης τοποθέτησης ότι οι γυναίκες στη χώρα της κεντρικής Ασίας θα έχουν τόσο το δικαίωμα της εργασίας, όσο και της εκπαίδευσης· η Ναντίμ, διαφωνεί.
«Δεν το πιστεύω· νομίζω πως αυτή τη στιγμή είναι λύκοι μεταμφιεσμένοι σε πρόβατα και τα πραγματικά τους χρώματα θα αποκαλυφθούν σύντομα. Δεν έχουν αλλάξει οι βασικές τους αξίες· αυτές, ήταν ο λόγος που η οικογένειά μου & εγώ εγκαταλείψαμε τη χώρα. Αισθάνομαι στενοχωρημένη για το γεγονός ότι η πολιτική αξίζει περισσότερο από τις ανθρώπινες ζωές, δε σκεφτόμαστε πραγματικά εκείνους που υποφέρουν· ο πατέρας μου σκοτώθηκε από τους Ταλιμπάν, οπότε γνωρίζω το ποιόν τους & αυτά που πρεσβεύουν. Παρατηρήστε τι συμβαίνει στα αεροδρόμια– όπου, άνθρωποι παλεύουν να κρατηθούν πάνω στα αεροπλάνα & πέφτουν από τον ουρανό· κανένας δε θα αντιδρούσε κατά αυτόν τον τρόπο αν δεν υπήρχε φόβος».
Τον προηγούμενο μήνα, η Νάντια Ναντίμ γνωστοποίησε τρόπους συγκέντρωσης κεφαλαίων με σύμμαχο την ομάδα της, τη Ρέισινγκ Λούιβιλ, για κορίτσια & γυναίκες του Αφγανιστάν· συγκεντρώθηκαν περίπου 35.000€, ποσό που προσφέρθηκε ως δωρεά στην παγκόσμιας εμβέλειας οργάνωση UN Women (αποσκοπεί στην ισότητα των φύλων & την ενδυνάμωση των γυναικών στη σύγχρονη κοινωνία) και σε άλλες τοπικές δομές μετεγκατάστασης προσφύγων.
«Αισθάνομαι αδύναμη, διότι δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω· προσπάθησα μέχρι σήμερα να δημιουργήσω ένα κλίμα ευαισθητοποίησης μέσω διαφορετικών δράσεων & πρωτοβουλιών».
«Αγαπώ τους ανθρώπους που επιθυμούν να βοηθήσουν».
Γεννημένη στη Χεράτ– τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν, η 33άχρονη εξακολουθεί να ευελπιστεί ότι κάποια μέρα θα επιστρέψει –γεμάτη υπερηφάνεια– στο σπίτι της.