Ο Μάριο Χεζόνια εξακολουθεί να υποστηρίζει σε όλους τους τόνους ότι ήθελε να μείνει στον Παναθηναίκό, αλλά όσα έγιναν το καλοκαίρι ήταν ο λόγος που αποχώρησε. Το είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο podcast Λιθουανού δημοσιογράφου, το έκανε ξανά μιλώντας στο σάιτ της Ούνικς.
Ο Κροάτης ρωτήθηκε ξανά για τους λόγους της αποχώρησής του και η απάντησή του ήταν αρκετά ξεκάθαρη. “Δεν μίλησα με λεπτομέρειες για την υπόθεση. Πιστέψτε με, κανείς δεν θέλει να ακούσει όλες τις λεπτομέρειες όσων έγιναν στον Παναθηναϊκό” δήλωσε αρχικά ο Χεζόνια, για να προσθέσει στην συνέχεια:
“Αρχικά ο κόσμος δεν θα καταλάβει τι έγινε. Δεύτερον, δεν θέλω να βλάψω τον σύλλογο. Αντιθέτως, θέλω να τον προστατέψω. Ειμαι οπαδός του Παναθηναϊκού εδώ και πολλά χρόνια, ονειρευόμουν να φορέσω την φανέλα της ομάδας από όταν ήμουν παιδί.
Ο σύλλογος υπέγραψε μαζί μου συμβόλαιο πέρυσι, μου έδωσε πολλά, οι οπαδοί με αγάπησα. Με πονούσε να βλέπω αυτή την κατάσταση τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, όταν αισθάνθηκα ότι δεν έγινε σωστή διαχείριση στο θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου μου. Πάντα όμως θα περιγράφω την κατάσταση όσο πιο σωστά μπορώ”.
Κλείνοντας το θέμα ρωτήθηκε για το αν είναι σύνηθες οι ομάδες να ρωτάνε τους παίκτες πριν κάνουν κινήσεις, όπως είχε δηλώσει ότι θα έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός και απάντησε:
“Είναι κοινή πρακτική των ομάδων. Υπάρχει μία πυραμίδα, όπου πάνω είναι ο αρχηγός, ο καλύτερος παίκτης, οι ηγέτες της ομάδας. Κάποιος μπορεί να έιναι και αρχηγός και καλύτερος παίκτης. Το ίδιο συνέβαιν και στον Παναθηναϊκό. Μιλούσαμε και συμβουλεύαμε την διοίκηση για παίκτες. Όταν χρειαζόμασταν πόιντ γκαρντ, υπέδειξα τον Κέντρικ Πέρι. Μου άρεσε που ήμουν μέρος αυτής της διαδικασίας και κάναμε το παζλ μίας ομάδας τίτλου, που αποκαλούσα μπασκετική μου οικογένεια.
Το καλοκαίρι όμως που μιλούσαμε με τον Νέντοβιτς και τον Παπαπέτρου κάναμε την ίδια ερώτηση ο ένας στον άλλο: “Τι συμβαίνει;” Ο σύλλογος υπέγραφε τον ένα νέο παίκτη μετά τον άλλο, μετά άλλαξε προπονητή και εμείς δεν είχαμε συμβόλαιο. Ο Παπαπέτρου, ο αρχηγός μας δεν είχε υπογράψει μέχρι τέλη Ιουλίου. Αλήθεια; Την ίδια στιγμή, κανείς από τους ηγέτες της ομάδας δεν ήξερε τι κάνει η διοίκηση, όσα γίνονταν ήταν χαοτικά”.