Το “θέλω να γίνω σαν τον Ντουράντ” του Γιάννη Αντετοκούνμπο, η πρώτη φορά που έμαθε για την ύπαρξη του σούπερ σταρ, βλέποντας βιντεάκια σε ίντερνετ καφέ των Σεπολίων, μέχρι και τη στιγμή που ο φόργουορντ των Νετς αναγνώρισε μέσα στο γήπεδο την αξία του Greek Freak

Ένα συγκλονιστικό ταξίδι με αφετηρία τα Σεπόλια, ένα παραμύθι με όμορφο τέλος, που βρήκε τον Γιάννη στην κορυφή του κόσμου κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Η εκπληκτική ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο με τίτλο “Γιάννης- Εκτόξευση στα αστέρια”, γραμμένη από την Αμερικανίδα δημοσιογράφο, Mirin Fader, σε μετάφραση Νίκου Παπαδογιάννη, ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Μία βαθιά ανθρώπινη ιστορία με έναν ήρωα πιο ευάλωτο από όσο κάποιοι θέλουν να νομίζουν.

Ο μυθικός Γιάννης αναδείχθηκε θριαμβευτής απέναντι σε κάθε αντιξοότητα και πρόκληση που παρουσιάστηκε στον δρόμο του: ως γιος, ως πατέρας, ως αδελφός, ως συμπαίκτης, ως κοινωνικό φαινόμενο.

Πώς μετά να μην πιστεύεις στα παραμύθια και τους ήρωες;

Πριν πολλά χρόνια, στα ίντερνετ καφέ των Σεπολίων

Ο Γιάννης ψήλωνε χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς. Σιγά σιγά μάθαινε να συντονίζει τις κινήσεις του χωρίς να μπερδεύεται. Ήταν ακόμη αδύνατος, αλλά έβλεπε γήπεδο και έπαιζε μυαλωμένα, κερδίζοντας πόντους με την ευφυΐα του. Οι γιγάντιες παλάμες του και τα μακριά του χέρια του επέτρεπαν να αρπάζει και να χειρίζεται την μπάλα χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα. Όταν την κατέβαζε σε ρόλο πλέι-μέικερ, οι κινήσεις του θύμιζαν γάργαρο νερό. Οι προπονητές του Φιλαθλητικού τον προώθησαν στην αντρική ομάδα για να καλλιεργήσουν το ταλέντο του, χωρίς να τον αποσύρουν από την εφηβική.

Πλέον έκανε θεαματικές ενέργειες στο παρκέ. Μοίραζε τάπες με το αριστερό χέρι, έτρεχε στον αιφνιδιασμό πιο γρήγορα από τους κοντοπίθαρους γκαρντ, τέτοια φαντασμαγορικά. Ο Γιάννης δούλευε ασταμάτητα στο γήπεδο και το παιχνίδι του γινόταν πολυδιάστατο. Αισθανόταν όλο και πιο σίγουρος για τον εαυτό του. “Θα βελτιωθώ και θα γίνω αστέρι“, είπε μια μέρα.

Ο Άλεξ άρχισε να ακούει συχνά το όνομα του αδελφού του. “Ο Γιάννης είναι φοβερός”, του έλεγαν άγνωστοι όποτε τον έβλεπαν να παίζει μπάσκετ στο γηπεδάκι της γειτονιάς. Κομπλιμέντα εισέπραττε και ο ίδιος ο Άλεξ, αλλά δεν τα χρειαζόταν. Ο Γιάννης ήταν ο πρώτος που τον παίνεψε όταν τον είδε με την μπάλα στα χέρια, ένθερμος υποστηρικτής του ίδιου και των υπόλοιπων αδελφών του. “Δεν περιμέναμε τα σχόλια των τρίτων για να καταλάβουμε ότι έχουμε ταλέντο”, εξηγεί ο Άλεξ. “Οι τέσσερίς μας ξέρουμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας, γιατί παίζουμε μεταξύ μας από πιτσιρίκια”.

Ωστόσο, δεν είχαν καμία επαφή με το μπάσκετ παραέξω από την Ελλάδα. Τους Αμερικανούς παίκτες ο Γιάννης ούτε που τους είχε ακουστά. Το ΝΒΑ ήταν ένας διαφορετικός πλανήτης, για την ατμόσφαιρα του οποίου δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες.

“Δεν είχαμε καν ίντερνετ στο σπίτι”, λέει ο Κώστας. “Ήταν αδύνατο να παρακολουθήσουμε αγώνες του ΝΒΑ”. Οι Αντετοκούνμπο πρωτοάκουσαν τα ονόματα διάσημων ξένων παικτών και ομάδων όταν οι φίλαθλοι άρχισαν να παραλληλίζουν τον Γιάννη με ζωντανούς θρύλους του αθλήματος. “Έχεις το στιλ του Ντόκτορ Τζέι“, έλεγαν στον Γιάννη. “Του Τζούλιους Έρβινγ”. Τα αδέλφια απαντούσαν με αμήχανα χαμόγελα και ευχαριστίες. Έπειτα όμως κοιτάζονταν μεταξύ τους με βλέμματα απορίας, εγκλωβισμένα στην απορία που ουδείς τολμούσε να ξεστομίσει. “Ποιος στην ευχή είναι ο Ντόκτορ Τζέι;”.

Ύστερα έβρισκαν κάποιο ίντερνετ καφέ, έβαζαν ρεφενέ ό,τι ψιλό έβρισκαν στην τσέπη τους για να μαζέψουν τα τρία ευρώ του αντιτίμου και περνούσαν ένα δίωρο χαζεύοντας τα κατορθώματα του Τζούλιους Έρβινγκ στο YouTube. Γρήγορα πέρασαν σε παίκτες κοντινότερων εποχών, όπως ο Άλεν Άιβερσον.

Ο Γιάννης λάτρεψε τον Άιβερσον. Τις επιτόπιες ντρίπλες του, το πάθος του. Την ένταση στο βλέμμα του. Τα τσαλίμια του μέσα στην αντίπαλη ρακέτα. Τους χορούς με τους μεγαλόσωμους αντιπάλους, που πάσχιζαν απεγνωσμένα να ακολουθήσουν τους απίθανους ελιγμούς αυτού του μικροκαμωμένου άντρα. “Κώστα, κοίταξέ τον τον κοντό, δες τι κάνει! Κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει αυτό τον τύπο!”.

Ο Κώστας ψωνίστηκε με τη σειρά του. “Πηγαίναμε κάθε μέρα στον υπολογιστή για να χαζέψουμε τον “AΑ””, λέει γελώντας. “Μα κάθε μέρα. Ήταν αδύνατο να χωνέψουμε τα κόλπα που έκανε στους αντιπάλους του. Δεν το χωρούσε το μυαλό μας ότι ένας τυπάκος μια σπιθαμή έβαζε τόσα καλάθια. Ήταν κυριολεκτικά ασυγκράτητος”.

Δεν ήθελαν να ξεσηκώσουν μόνο το παιχνίδι του Άιβερσον, αλλά και την εμφάνισή του. Επιστρέφοντας στο σπίτι μια μέρα, ζήτησαν από τη μάνα τους να τους φτιάξει κοτσιδάκια στα μαλλιά. “Όπως ο Άιβερσον, τον ξέρεις; Παίζει στους Φιλαντέλφια Σίξερς”.

Η Βερόνικα έβαλε τα γέλια, αλλά ο Γιάννης και ο Κώστας δεν πτοήθηκαν. Μιλούσαν απόλυτα σοβαρά. Κάπως έτσι, η κοπιαστική μέρα ολοκληρώθηκε με κομμωτική. Το κεφάλι των δύο παιδιών γέμισε με «καλαμπόκια», στο στιλ του Άιβερσον.

Μαζί με τις επισκέψεις στο ίντερνετ καφέ, πολλαπλασιάστηκαν και οι γνώσεις σχετικά με το ΝΒΑ. Οι δυο τους μαγεύτηκαν από τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, που ενσάρκωνε το πρότυπο του πολυσύνθετου παίκτη. Με την εκρηκτικότητά του, ο ΛεΜπρόν άνοιγε διαδρόμους προς το αντίπαλο καλάθι, παρασύροντας όποιον συναντούσε στο διάβα του. Όλα άλλαξαν για τον Γιάννη μόλις εμφανίστηκαν στην οθόνη ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Κέβιν Ντουράντ.

Από τον Κόμπι ζήλεψε τη δημιουργικότητα και την εργατικότητά του. Από τον Ντουράντ, την πληθωρική του παρουσία και τη σωματική του διάπλαση. Ο Ντουράντ, εκκολαπτόμενο αστέρι τότε με τη φανέλα των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, έγινε το είδωλό του. Μετά το σχολείο, στο 53ο Γυμνάσιο στα Σεπόλια, ο Γιάννης έτρεχε στο γήπεδο και προσπαθούσε να ξεσηκώσει τις κινήσεις του, ειδικά το σουτ μετά από σταυρωτή ντρίπλα. “Όποτε έκανε κάτι παρόμοιο στην προπόνηση, φώναζε: “Nτουράααντ!””.

2010 – Αγγίζοντας τον Ντουράντ

Εκείνη την εποχή, ο Γιάννης είχε τη σπάνια ευκαιρία να δει το ίνδαλμά του από κοντά. Τον Αύγουστο του 2010, ο Ντουράντ επισκέφθηκε την Ελλάδα για έναν φιλικό αγώνα ενόψει του Μουντομπάσκετ και εμφανίστηκε σε μια διαφημιστική εκδήλωση της Nike στο Mall της Αθήνας. Οι υπεύθυνοι της καμπάνιας έστησαν δύο μπασκέτες και ο Ντουράντ γέμισε το καλάθι με τρίποντα μπροστά σε εκατοντάδες πιτσιρίκια, υπό τους ήχους του 50 Cent, του Ne-Yo και του Τζιμ Τζόουνς.

O Γιάννης και οι φίλοι του από τον Φιλαθλητικό παρακολουθούσαν από τις αυτοσχέδιες εξέδρες καθώς ο Ντουράντ μοίραζε πανηγυρικές χαιρετούρες στους φιλάθλους. Ο ήρωάς μας ήταν μαγεμένος. Στην προπόνηση της ίδιας βραδιάς στου Ζωγράφου, ο Γιάννης πλησίασε τον προπονητή Μελά έτοιμος να εκραγεί από ενθουσιασμό. “Κόουτς! Θα γίνω ο νέος Ντουράντ!” ανακοίνωσε ευθαρσώς. “Θα παίξω στο ΝΒΑ και μια μέρα θα φτιάξουν παπούτσια με το όνομά μου”.

Γνώριζε, βέβαια, ότι είχε πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει εκεί. Υστερούσε ακόμη σε σωματική δύναμη και παραήταν άγουρος. Πίστευε ωστόσο ότι το ταλέντο του θα τον έφερνε μέχρι το ΝΒΑ. Σε ένα ταξίδι στην Κρήτη, ο Γιάννης έμεινε στο γήπεδο μετά τη λήξη του αγώνα, όταν τα φώτα έσβηναν και το πούλμαν ήταν έτοιμο να αναχωρήσει.

“Μα πού είναι ο Γιάννης;” Τον βρήκαν στο παρκέ, να δοκιμάζει ένα τρικ του Ντουράντ με την μπάλα στα χέρια, ξανά και ξανά και ξανά. Όταν εδέησε να μπει στο λεωφορείο, έσταζε από τον ιδρώτα. “Πήγαινε για ένα γρήγορο ντους και σε περιμένουμε”, του είπαν. Αλλά τον Γιάννη δεν τον ένοιαζε να κάνει μπάνιο. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να μάθει να παίζει σαν τον Κέβιν Ντουράντ.

2014 – Στην παγκόσμια σκηνή του NBA

Ο Γιάννης ανυπομονούσε για τη βραδιά της 11ης Ιανουαρίου 2014, όταν τον περίμενε στην Οκλαχόμα το είδωλό του: ο Κέβιν Ντουράντ. Πριν από τον αγώνα, ο Γιάννης κάθισε σε μια καρέκλα και μελέτησε προσεκτικά τις κινήσεις του Ντουράντ, από τα ακροδάχτυλά του μέχρι τις πατούσες. Τον είχε ιντριγκάρει το σοβαρό ύφος που έπαιρνε ο Ντουράντ καθώς επιχειρούσε σουτ. Δεν χαμογελούσε ποτέ.

Την πρώτη φορά που οι δύο ομάδες συναντήθηκαν, τον Νοέμβριο, ο Γιάννης ήταν τρομοκρατημένος. Θεούλη μου, σκεφτόταν στο τζάμπολ, σήμερα θα μαρκάρω τον Κέβιν Ντουράντ! Δύο μήνες αργότερα, δεν είχε ξεπεράσει ακόμη το δέος. Ο Ντουράντ έπαιξε πιεστική άμυνα στον Γιάννη και δεν τον άφηνε να αναπνεύσει όποτε ο ρούκι κατέβαζε την μπάλα. Οι 33 πόντοι του Ντουράντ οδήγησαν τους Θάντερ σε μια συντριπτική νίκη, 101-85. Μολαταύτα, ο Γιάννης τελείωσε τον αγώνα με το κεφάλι ψηλά: 13 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 2 τάπες, 2 κλεψίματα.

Άφησε την καρδιά του στο παρκέ, ενώ με ένα κάρφωμα έκανε πόστερ τον Κέντρικ Πέρκινς, που ήταν τριάντα κιλά βαρύτερος. Ο Ντουράντ εντυπωσιάστηκε. “Ο μικρός δεν γεμίζει το μάτι, αλλά είναι αθλητικός και γρήγορος. Έχει σωματικά προσόντα και παίζει με πάθος”, δήλωσε. “Δεν θα με ενοχλούσε να τον είχα συμπαίκτη”.

Ο Γιάννης ήταν εκστασιασμένος. “Ο Κέβιν Ντουράντ δήλωσε ότι έχω μέλλον”, έλεγε στους συμπαίκτες του. “Ο Κέβιν Ντουράντ δήλωσε ότι θα γίνω καλός παίκτης”.

2017 – Εκτόξευση στα αστέρια

Ο Γιάννης έγινε ο πρώτος Έλληνας που περνούσε τις πύλες ενός All-Star Game. Είχαν περάσει τριάντα τρία από τότε που ο Σίντνεϊ Μόνκριφ επιλέχθηκε για “πενταδάτος”. Ο Γιάννης πήγε στη Νέα Ορλεάνη για το λαμπερό ραντεβού, αλλά δεν είχε μυαλό για πανηγύρια. Μια μέρα πριν από τον αγώνα, έβαλε έναν βοηθό προπονητή να ταξιδέψει αεροπορικώς από το Μιλγουόκι για να δουλέψει μαζί του στο γήπεδο, ώστε να μην πάει χαμένο ολόκληρο 24ωρο χωρίς ατομική προπόνηση.

Ύστερα από την πρώτη συνάντηση των Αστέρων, ο Καρμέλο Άντονι πλησίασε τον Γιάννη και τον ρώτησε αν είχε τρακ. «Έχω λίγο, αλλά θα μου περάσει μόλις βάλω το πρώτο καλάθι», απάντησε ο Γιάννης. Ο Άντονι αιφνιδιάστηκε. “Φίλε, παραείσαι σπουδαίος για να νιώθεις άγχος”, του είπε.

“Παραείμαι σπουδαίος; Εγώ, ο Γιάννης;”. Πόσο γρήγορα αλλάζουν οι καιροί! Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Άντονι είχε βάλει τα γέλια με τις παιδιάστικες απόπειρες του Γιάννη να τον σταματήσει στην άμυνα. Τον έβλεπε σαν μικρό αδελφάκι, που τραβούσε τους άλλους από το μανίκι για να μη μείνει πίσω.

Ανήσυχος και φιλομαθής, ο Γιάννης σκεφτόταν ακόμη σαν σχολιαρόπαιδο. Ο Άντονι του έδωσε συμβουλές: πώς να κατεβάζει ταχύτητα πριν από την εκτέλεση, πώς να σηκώνεται για το σουτ. Ο Γιάννης τον κοίταζε μέσα στα μάτια. “Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ”, έλεγε συνεχώς.

“Ήταν πολύ ταπεινός”, θυμάται ο Άντονι. “Με άκουγε με προσοχή”. Ο Γιάννης πήγαινε στην προπόνηση με το μαύρο τετράδιο στην τσάντα και σημείωνε όλα όσα του έλεγε ή του έδειχνε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Προσπαθούσε να απορροφήσει και να απομνημονεύσει ακόμα και την πιο ασήμαντη στιγμή, σαν να ζούσε σε παραμύθι.

Ο Γιάννης κυριάρχησε στο παιχνίδι και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Ανατολής με 30 πόντους. Η ομάδα του ηττήθηκε με 192-182, αλλά ο Γιάννης ήταν από τους ελάχιστους που έπαιξαν άμυνα. Έκλεψε την μπάλα από τον Τζέιμς Χάρντεν και έφυγε μπροστά για κάρφωμα-ανεμόμυλο. Ο Στεφ Κάρι τον είδε να έρχεται πλησίστιος και ξάπλωσε στο παρκέ για να τον αποφύγει, όμως ο Γιάννης απογειώθηκε απτόητος και πέρασε πάνω από το κορμί του Κάρι.

Ο Ντουράντ τον επαίνεσε ανεπιφύλακτα μετά τον αγώνα. “Είμαι βέβαιος ότι θα τον βλέπουμε κάθε χρόνο στο All-Star Game, μέχρι το τέλος της καριέρας του”, είπε. “Μόνο ο εαυτός του μπορεί να τον σταματήσει”. Ο Ντουράντ ομολόγησε ότι δεν φανταζόταν τέτοια εκτόξευση όταν πρωτοείδε τον Γιάννη σε δράση. Αλλά και ποιος περίμενε τέτοιο πράγμα; Κανένας, με πιθανή εξαίρεση τα μικρότερα αδέλφια του Γιάννη.

Οι Αντετοκούνμπο μαζεύτηκαν στο δωμάτιό του μετά τον αγώνα και άραξαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, σαν τον παλιό καιρό. Ο Γιάννης ήταν πλέον σταρ. Για εκείνους, βέβαια, ήταν πάνω απ’ όλα ο αδελφός τους, αυτός που αγχωνόταν όσο δεν έβλεπε τη Βερόνικα στο συνηθισμένο της κάθισμα στην εξέδρα. Μόλις η μητέρα έπιανε τη θέση της, ο Γιάννης χαλάρωνε.

Τις ελάχιστες φορές που η Βερόνικα απουσίαζε, το πρώτο μέλημα του Γιάννη μετά τον αγώνα ήταν να τσεκάρει το κινητό του. Σχεδόν πάντα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, το μήνυμα της μάνας ήταν το ίδιο: “Αγόρι μου, είμαι περήφανη για σένα”.