Μια καθημερινή κάψουλα θα μπορούσε να θεραπεύσει τη νόσο του Πάρκινσον νωρίς και να ανακουφίσει τα συμπτώματα – χωρίς τις παρενέργειες των συνήθων φαρμακευτικών θεραπειών. Πρόκειται για έναν συνδυασμό δύο υφιστάμενων φαρμάκων για τη νόσο του Πάρκινσον, της πραμιπεξόλης και της ρασαγιλίνης, που χορηγούνται σε χαμηλές δόσεις σε μια φόρμουλα βραδείας αποδέσμευσης.

Η ιδέα είναι ότι οι συμπληρωματικοί μηχανισμοί τους συνεργάζονται για να αυξήσουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο – βασικό εκλυτικό παράγοντα της νόσου. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται χαμηλές δόσεις σημαίνει ότι τα φάρμακα δεν θα προκαλέσουν τις δυσάρεστες παρενέργειες που προκαλούν όταν χρησιμοποιούνται μόνα τους σε πολύ υψηλότερες δόσεις. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν μυϊκούς σπασμούς ή αδυναμία, ναυτία, ζάλη και προβλήματα ύπνου.

Σε μια πρόσφατη δοκιμή, οι ασθενείς που έλαβαν το νέο συνδυαστικό φάρμακο χαμηλής δόσης, γνωστό ως P2B001, παρουσίασαν τις ίδιες βελτιώσεις στα συμπτώματά τους που παρατηρήθηκαν με μια τυπική θεραπεία, αλλά είχαν σημαντικά λιγότερες παρενέργειες.

Και αν το P2B001 εγκριθεί από τις ρυθμιστικές αρχές, θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι ασθενείς θα λαμβάνουν φαρμακευτική θεραπεία αμέσως μετά τη διάγνωση, αντί να παρακολουθούνται μέχρι να επιδεινωθούν τα συμπτώματα.

Επί του παρόντος, πολλοί γιατροί περιμένουν έως ότου τα συμπτώματα γίνουν πιο σοβαρά προτού ξεκινήσουν φαρμακευτική θεραπεία, προκειμένου να αποφύγουν οι ασθενείς να αναπτύξουν επιπλοκές όπως η δυσκινησία (π.χ. τινάγματα και τρόμος).

Μια μελέτη του 2009 στο περιοδικό Archives of Neurology διαπίστωσε ότι το 50% των ατόμων που έλαβαν μόνο πραμιπεξόλη ανέπτυξαν δυσκινησία. Η νόσος του Πάρκινσον προκαλείται από την απώλεια νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο που παράγουν ντοπαμίνη, έναν χημικό αγγελιοφόρο που βοηθά στον έλεγχο της κίνησης του σώματος.

Εάν αυτά τα κύτταρα καταστραφούν ή πεθάνουν, τα επίπεδα της ντοπαμίνης μειώνονται και οι κινήσεις γίνονται αργές και μη φυσιολογικές, οδηγώντας σε τρόμο και προβλήματα ισορροπίας που επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του Πάρκινσον, όπως η λεβοντόπα, δρουν αυξάνοντας τα επίπεδα ντοπαμίνης. Ενώ αυτά μπορούν να κρατήσουν τα συμπτώματα μακριά για χρόνια, μπορεί επίσης να έχουν παρενέργειες.

Το P2B001 είναι ένας συνδυασμός πραμιπεξόλης και ρασαγιλίνης σε χαμηλές δόσεις, οι οποίες απελευθερώνονται αργά ώστε να διατηρείται ένα σταθερά υψηλό επίπεδο ντοπαμίνης καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Οι δύο αυτές ουσίες επιλέχθηκαν για τους συμπληρωματικούς μηχανισμούς τους: ενώ η πραμιπεξόλη λειτουργεί μιμούμενη τις επιδράσεις της ντοπαμίνης, η ρασαγιλίνη μπλοκάρει αποτελεσματικά τα ένζυμα που είναι υπεύθυνα για τη διάσπαση της ντοπαμίνης.

Σε μια μελέτη με νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, 147 έλαβαν P2B001 και 72 έλαβαν μόνο πραμιπεξόλη. Μετά από 12 εβδομάδες, υπήρξε παρόμοια βελτίωση των συμπτωμάτων και στις δύο ομάδες, αλλά η ομάδα P2B001 ανέφερε σημαντικά λιγότερες παρενέργειες όπως ναυτία, ζάλη και προβλήματα καρδιακού ρυθμού – και, κυρίως, λιγότερη υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.

«Το άθροισμα των μερών είναι πολύ μεγαλύτερο από τα ίδια τα επιμέρους συστατικά», δήλωσε ο Lawrence Elmer, καθηγητής νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τολέδο στις ΗΠΑ, ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα της δοκιμής σε πρόσφατο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας. Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα για τους κλινικούς γιατρούς που θεραπεύουν ασθενείς με Πάρκινσον είναι: «Με τι να ξεκινήσω τους νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς και πότε να τους ξεκινήσω;», είπε.

Αυτή η αδυναμία των κλινικών γιατρών να γνωρίζουν τι να αρχίσουν να παίρνουν οι ασθενείς οδηγεί σε αύξηση του κόστους περίθαλψης αυτών των ασθενών, επειδή η διαχείρισή τους είναι ανεπαρκής.

Πρόσθεσε ότι «ο στόχος ήταν να σχεδιαστεί μια ένωση που θα μπορούσε κυριολεκτικά να δοθεί σε κάθε νεοδιαγνωσθέντα ασθενή με Πάρκινσον, η οποία θα λειτουργήσει στη συντριπτική πλειονότητα αυτών των ασθενών, με την καλύτερη ανεκτικότητα που έχω δει σε μια ένωση εδώ και σχεδόν 20 χρόνια».

Η Claire Bale, της φιλανθρωπικής οργάνωσης Parkinson’s UK, δήλωσε στο Good Health «Τα αποτελέσματα από την πρόσφατη δοκιμή δείχνουν ότι η χορήγηση των δύο φαρμάκων μαζί παρέχει καλύτερο έλεγχο των συμπτωμάτων από ό,τι η χρήση ενός από τα δύο μόνο του και φαίνεται να έχει λιγότερες παρενέργειες».

Ανέφερε ότι ένα μεγάλο πλεονέκτημα του P2B001 είναι ότι λαμβάνεται μόνο μία φορά την ημέρα. «Πολλοί άνθρωποι με Πάρκινσον παίρνουν πολλαπλά φάρμακα κατά τη διάρκεια της ημέρας», εξήγησε, «οπότε αν αυτό το νέο φάρμακο μπορούσε να μειώσει αυτό το βάρος, τότε αυτό θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός».

Η παρασκευάστρια εταιρεία, Pharma Two B, σχεδιάζει να υποβάλει σύντομα αίτηση για έγκριση κυκλοφορίας του φαρμάκου στις ΗΠΑ- η Claire Bale προβλέπει ότι θα χρειαστούν ένα έως δύο χρόνια για να είναι διαθέσιμο το φάρμακο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια άλλη πολλά υποσχόμενη γραμμή έρευνας είναι η επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων – δηλαδή η δοκιμή φαρμάκων που είχαν αρχικά σχεδιαστεί για τη θεραπεία άλλων παθήσεων για την πιθανή χρήση τους στη νόσο του Πάρκινσον.

Οι μεγάλες κλινικές δοκιμές που βρίσκονται σε εξέλιξη περιλαμβάνουν τη δοκιμή αναστολέων της χολινεστεράσης (που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία προβλημάτων μνήμης στη νόσο Αλτσχάιμερ), προκειμένου να διαπιστωθεί αν μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της βάδισης και στην πρόληψη των πτώσεων σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με Πάρκινσον.

Υπάρχουν επίσης εν εξελίξει μελέτες για το φάρμακο για τον διαβήτη exenatide και το φάρμακο για τον βήχα ambroxol ως πιθανές θεραπείες για την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου του Πάρκινσον. Μια άλλη επιλογή περιλαμβάνει τη μεταμόσχευση νέων κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, τα οποία αναπτύσσονται από ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα σε εργαστήριο.

Μια πρωτοποριακή μελέτη σε ζώα, με επικεφαλής τον Roger Barker, καθηγητή κλινικών νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, έδειξε ότι η προσέγγιση αυτή είναι ασφαλής και αποτελεσματική στην αναστροφή των κινητικών ελλειμμάτων. Ο καθηγητής Barker δήλωσε στο Good Health. «Στο μέλλον, τα άτομα με Πάρκινσον θα μπορούσαν να έχουν μεταμόσχευση ντοπαμίνης από βλαστικά κύτταρα».

«Τότε δεν θα χρειάζεται να παίρνουν φάρμακα, επειδή τα κύτταρα ντοπαμίνης θα κάνουν τη δουλειά που κάνουν σήμερα τα φάρμακα».

«Τα κύτταρα ντοπαμίνης που προέρχονται από βλαστικά κύτταρα έχουν σχεδιαστεί για να επιδιορθώνουν και να αντικαθιστούν τα χαμένα κύτταρα ντοπαμίνης. Θα κρατήσουν την ασθένεια σε απόσταση και, για πολλούς ηλικιωμένους ασθενείς, αυτό θα είναι μια ουσιαστική θεραπεία».

Πηγή: Daily Mail

www.ertnews.gr