Η αναγνώριση έρχεται στο «Τιτανικός: 25 χρόνια αργότερα με τον Τζέιμς Κάμερον», μια νέα ειδική εκπομπή του National Geographic διάρκειας μιας ώρας. «Κυκλοφορήσαμε τον Τιτανικό πριν από 25 χρόνια», είπε ο Κάμερον ως εισαγωγή (σύμφωνα με το Rolling Stone) και πρόσθεσε: «Αλλά, παρά τις προσπάθειές μας να κάνουμε την ταινία όσο το δυνατόν πιο αληθινή, υπάρχει ένα πράγμα που ορισμένοι θαυμαστές απλά δεν μπορούν να δεχτούν: Επιμένουν ότι ο Τζακ θα μπορούσε να είχε επιβιώσει αν σκαρφάλωνε σε αυτό το κομμάτι ξύλου που ήταν Ρόουζ».

Προκειμένου να αποδείξει την άποψή του για το θέμα, ο Κάμερον επιστράτευσε τους ηθοποιούς-κασκαντέρ Τζος Μπερντ και Κριστίν Ζίπφελ, οι οποίοι έχουν περίπου το ίδιο ύψος και βάρος με αυτό που είχαν τότε ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο (Τζακ) και η Κέιτ Γουίνσλετ (Ρόουζ). Οι δοκιμές του περιελάμβαναν μία μεγάλη πισίνα με παγωμένο νερό μέσα σε ένα εργαστήριο, μια σχεδία του ίδιου μεγέθους και «βαθμού άνωσης που είχε στην ταινία» και στενή παρακολούθηση των θερμοκρασιών των ηθοποιών για την πρόληψη από συνθήκες πραγματικής υποθερμίας.

Οι αρχικές δοκιμές έδειξαν ότι ο Τζακ θα υπέφερε από υποθερμία μετά από περίπου 20 λεπτά – πολύ λιγότερο από τις περίπου δύο ώρες που χρειάστηκαν τα συνεργεία διάσωσης για να φτάσουν. Στη συνέχεια, οι δύο κασκαντέρ προσπάθησαν να χωρέσουν στη σχεδία. Αυτό δεν αποδείχθηκε εύκολο.

Και οι δύο ηθοποιοί μπόρεσαν να χωρέσουν άνετα το πάνω μέρος του σώματός τους στη σχεδία, αλλά το κάτω μέρος του σώματος παρέμεινε βυθισμένο στο νερό και σύντομα θα πάθαιναν υποθερμία. Οι κασκαντέρ προσπάθησαν επίσης να γονατίσουν πάνω στη σχεδία, κάτι που την καθιστούσε ασταθή και δεν θα μπορούσε να τους κρατήσει και τους δύο για πολλή ώρα.

Τελικά, οι δύο ηθοποιοί βρήκαν έναν τρόπο ώστε το μεγαλύτερο μέρος του σώματός τους να είναι πάνω στη σχεδία και μόνο ένα μέρος από τα πόδια τους να ακουμπούν στο νερό. Αυτό είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι επέτρεπε στους ηθοποιούς να μοιράζονται τη θερμότητα του σώματος τους και κάτω από αυτό το (ομολογουμένως δύσκολο) σενάριο, ο Κάμερον πιστεύει ότι ο Τζακ θα μπορούσε να είχε επιβιώσει «λίγες ώρες», αρκετές, ωστόσο, για να σωθεί.

«Τελική ετυμηγορία: Ο Τζακ μπορεί να είχε ζήσει, αλλά υπάρχουν πολλές μεταβλητές», εξομολογείται ο σκηνοθέτης. «Νομίζω ότι η διαδικασία σκέψης του ήταν: “Δεν θα κάνω κάτι που θα την βάλει σε κίνδυνο”. Με βάση αυτά που γνωρίζω σήμερα, θα είχα κάνει τη σχεδία μικρότερη, οπότε δεν θα υπήρχε καμία αμφιβολία».

Και πρόσθεσε: «Σε ένα καλά προετοιμασμένο πείραμα, σε μια πισίνα δοκιμών, δεν μπορούμε να προσομοιώσουμε τον τρόμο, την αδρεναλίνη, όλα τα πράγματα που θα είχαν λειτουργήσει εναντίον τους. Ο [Τζακ] δεν θα προλάβαινε να εκτελέσει μια σειρά από διαφορετικές εναλλακτικές για να δει τι λειτούργησε καλύτερα. Η επιβίωση του Τζακ μπορεί να είχε το κόστος της ζωής της Ρόουζ».